Willem Lenssinck (Woerden 1947) is keramist, beeldhouwer en ontwerper. Hij had een Nederlandse vader en een Duitse moeder en groeide hij op in Harmelen en Utrecht. In Utrecht bezocht hij de Academie voor Beeldende Kunsten (HKU). Na zijn afstuderen, in 1969 werkt hij voor Royal Delft als ontwerper.

Sinds 1972 werkte Lenssinck aan verschillende opdrachten in keramiek of brons. Hij maakte een groot aantal tegeltableaus en keramische werken bij scholen en andere openbare gebouwen. Het 'paard en de machine' zijn favoriete onderwerpen en staan ​​symbool voor de technologische ontwikkeling van de 20e eeuw. Andere thema's in zijn werk zijn vrouwen- en wachterfiguren en stieren die vaak een sciencefiction-achtige uitstraling hebben. Zijn abstracties van organische vormen zijn een symbiose van beeldhouwkunst en design.

Sinds 1985 woont Willem in Langbroek en stort hij zich volledig op vrij werk in brons. In 2001 ontmoette hij Catherine Laimböck-Vermeulen (dochter van schilder Piet Vermeulen). Het landgoed waarop hij nu zijn expositieruimte heeft in Langbroek heet ook Galerie Laimböck.

Vandaag de dag maakt hij vooral sculpturen in metalen en ontwerpt meubels en verlichtingsobjecten met een futuristische uitstraling en scherpe lijnen en vormen. Hij werkt de sculptuur vervolgens met grote precisie blij af. Naast klassiek gieten, gebruikt hij computertechnologieën om te beeldhouwen uit massief aluminium en synthetische materialen zodat het gemakkelijker wordt vergrotingen en miniatuur te fabrikant. 3D als vervanger van het gipsmodel.

Zijn werken zijn onder meer te vinden in de collecties van het British Museum, Louwmans Museum, Beelden aan Zee, Museum Buitenplaats (Eelde), de collectie IHK Hannover en privécollecties wereldwijd. In 1991 ontving Lenssinck de Pieter d'Hont Prijs. In 2007 verscheen een monografie over hem.

Meer weten? Willemlenssinck.com van Galerie Laimabock