Voor Leon Janssen (1951) studeerde Monumentale vormgeving, aan Stadsacademie in Maastricht). Rond 1980 begint Leon Jansen met het maken van kleurhoutsneden. Hij doet dit met de eliminatie-techniek. Hierbij worden alle kleuren van een blok meteen na elkaar gedrukt waardoor je pas bij de laatste drukgang (zwart), weet of de prent gelukt is. Naast houtsneden maakt Janssen ook olieverfschilderijen. Een veel voorkomend onderwerp van zijn werk is de man-vrouw-relatie. Hij beeldt binnen een soort Hollywood-achtige droomwereld liefde, hartstocht, afgunst en jaloezie uit. Toch weet je als toeschouwer niet helemaal wat er zich afspeelt in zijn schilderijen. Zijn figuren blijven hangen in een sfeer van spanning, intrige en anonimiteit.

Hij wordt qua kleur- en vlakverdeling wel vergeleken met Matisse, wat natuurlijk zeer eervol is. ”Matisse hield zich zeer intensief bezig met het ritme van de menselijke figuur. Naast ritme is de kleur belangrijk in zijn werk. Op het moment dat je een ritme probeert te stoppen of in een compositie probeert te plaatsen en het niet zoveel meer uitmaakt of ze natuurgetrouw is of niet, dan kom je heel snel bij de deformaties uit die in de richting van Matisse gaan”.

Er is steeds een steek onder water, een negatief element of een irriterende factor. De thematiek van zijn werk bestaat uit vlijmscherpe analyses van menselijke verhoudingen. Vaak gaat het over die spanning tussen man en vrouw. De vrouwen in zijn werk zijn echter geen hulpeloze wezens, zij komen als winnaar uit de strijd, de mannen blijven ontredderd achter. De figuren in Janssen’s werk zijn de basis om een beeld mee op te bouwen en als zodanig abstract.