Cornelis Johannes (Kees) Maks werd geboren in Amsterdam op 22 augustus 1876 en was een befaamd Nederlandse kunstschilder en de enige echte leerling van George Hendrik Breitner. Dat kan je zien aan zijn gedurfde en robuuste opzet van zijn schilderijen. Hij wordt gerekend tot de belangrijkste moderne, figuratieve kunstenaars van het begin van de 20e eeuw. Terwijl in het eerste kwart van de 20e eeuw vooral de avant-gardistische schilderkunst de boventoon voert, keerden veel kunstenaars in het interbellum juist terug tot een meer neo-klassieke figuratieve kunst: retour à l'ordre. 

Kees Maks maakte schilderijen en aquarellen van het mondaine uitgaansleven, voornamelijk geschilderd op groot formaat en in grote kleurvlakken. Hij is bekend om, voor Nederland, frivole a-typische circusvoorstellingen, dansparen, flanerende gezelschappen, variété en tuinfeesten. Hij schilderde levenslustig en expressief met sterke contrasten,  felle kleuren en fijne kleurvlakken. Voor een boek typeerde hij zichzelf: 'Steeds het licht, de kleur en vooral de beweging zoekend neemt hij een aparte plaats in de schilderswereld.' Hij wordt in verband gebracht met  de Bergense School door de waarschijnlijke werkelijkheid in zijn oeuvre en de Haagse School .

Hij kreeg lessen van Breitner en zat op de Akademie waar hij na een conflict met Nicolaas van der Waay alleen nog maar de avondopleiding mocht bezoeken. Tijdens en vlak na zijn studie ging hij al naar Parijs, voor vooral Manet en later naar Spanje om Velasquez en werd zo beïnvloed door het zuidelijk licht. Daarna was hij een tijd in Rome waar hij de techniek van schilderen met een raster van de bevriende kunstenaar Mancini ontdekte.

Hij ondertekende zijn werk als CJ Maks. Hij wisselde zijn woonplaats Amsterdam, waar hij tot 1912 lid was van St. Lucas, met vaste verblijfplaats in Parijs waar tussen 1910 en 1945 jaarlijks mee deed aan de Salons, waardoor zijn populariteit  in Frankrijk wordt verklaard.

In 1910 richtte hij met ondermeer Toorop, Mondriaan en Kickert de Kunstkring op. Samen met andere leden als Kees van Dongen en Jan Sluijters zorgen Maks zijn werken voor ophef vanwege het moderne karakter en de soms aanstootgevende onderwerpen. De Hollandse Kunstkring exposeert ook regelmatig in het Stedelijk. In 1929 had hij zijn tweede solo-voorstelling in het Stedelijk Museum. Ook bij Buffa had hij regelmatig exposities.

Na de oorlog bleef hij trouw aan zijn manier van schilderen, waardoor hij niet de aandacht kreeg zoals in het begin van zijn carrière en die bijvoorbeeld Piet Mondriaan wel ten deel viel. Kees was een beetje een eenling en een stugge man. Vrienden waren onder meer verzamelaar Osterholt, schilder Otto B. de Kat en beeldhouwer Han Wenzelaar die van op Prinseneiland in de studio van 'Keesbaas' en Breitner langskwamen of later in zijn huis op de Willem Sparkweg. Beiden stonden vol met zijn werken en een paar van Breitner. Hij trouwde met Sara Boas waar Simon Maris getuige was.

Meer lezen, koop dan dit boek bij ondermeer BOL, uitgegeven voor een tentoonstelling in de Kunsthal: