Frans Smeers (Brussel 1873–1960, Brussel) was eerst decorateur en ging daarna naar de Academie voor Schone Kunsten in Brugge. Hij was in 1893 mede-oprichter van de groep Le Sillon samen met J. Lambeaux en A. Bastien en tekende tot 1900 vele affiches voor de Salons van Le Sillon. De 'Sillonnisten' zoeken op het in België tot een inhoudsloze routine van het neo-impressionisme en kiezen voor een verrassender en sombere schildertrant. In 1895 reisde hij nog met zijn vrienden naar Parijs.

Vanaf ongeveer 1900 werkte hij in een meer illuministische, lichtere, stijl met genrestukken, portretten, landschappen, stillevens, strandtaferelen, havens en mariniers. Hij werkte vooral in de openlucht in effectieve, impressionistische toetsen.

Rond Nieuwpoort en Oostende, schilderde hij prachtige strand- en duingezichten, grotendeels met zijn echtgenote en drie dochters, badend in een parelmoerachtig licht. Soms werd ook in gulle verfpasta en een zenuwachtige penseeltoets een krachtig kleurenpalet neergezet met een hoge horizonlijn, zodat alle aandacht getrokken werd door het tafereel op de voorgrond. Ook maakte hij prachtige bloemstillevens. Vooral in zijn strandgezichten met figuren, waaronder de gouache boven dit artikel, van zijn Spelende Kinderen op het Strand, kan mannen Smeers' exclusieve herkennen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog gecombineerd hij in Londen en in Nederland. Van 1933 tot 1946 was hij hoogleraar aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel. Zijn werken zijn onder meer te vinden in Museum voor Schone Kunsten, het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten; Museum van Elsene en kunstmuseum Den Haag.

Smeers-Dag op het strand

Smeers-1915-strandpaviljoen-Scheepvaartmuseum

Smeers-Zingende dame