Johan Hendrik van Mastenbroek (1875-1945) is bekend geworden als impressionistisch schilder van de Rotterdamse havens, de Maas en de Zuiderzeewerken. Net als Evert Moll legt hij zo de technische vooruitgang en de bedrijvigheid in de Rotterdamse havens na 1900 trefzeker vast. De schilder schetste graag buiten, bij regenachtig weer, om de schoonheid van de luchten en de heldere kleuren. Altijd werd de bedrijvigheid vastgelegd en was zeer productief en was de poëet van het lawaai door stoomboten vast te leggen. De werking van het zonlicht op de golven, de weerspiegeling van huizen en Hollandse wolkenluchten maken hem een impressionist.
Hij wordt gerekend tot de nabloei van de Haagse School en was sterk geïnspireerd door Jacob Maris ondermeer te zien aan de hoge wolkenluchten. Mastenbroek behoorde tot de bestbetaalde kunstenaars van de Haagse Kunstkring en Art et Amicitiae en (dus) een graag geziene gast.
Als zoon van een verfhandelaar, schilderijenverkoper en kunstschilder werkt hij aanvankelijk in het bedrijf van zijn vader. In de winkel werden werken verkocht van Daubigny, Corot en andere grote namen van Barbizon. Ook handelde Johannes senior in werken van Meissonier, Mesdag en kocht rechtsreeks in bij Jongkind. In de avond volgt junior, die zich Hendrik noemde, lessen aan de academie in Rotterdam om zelf ook kunstschilder te worden. Overdag is hij huisschilder en decorateur. Vanaf 1892 durfde hij zijn werken in te zenden naar kunstbeschouwingen en vond hij zichzelf als kunstenaar goed genoeg. Ook werd er rond die tijd werken van zijn hand verkocht in de winkel van zijn vader. Via een handelaar Tersteeg leerde hij Jacob Maris kennen. Vanaf 1895 zendt hij ook regelmatig werk naar Engeland en wordt hij voltijds schilder en mag daarvoor de achterkamer thuis gebruiken. Van zijn eerste verdiensten maakt hij diverse reizen en koopt ook een fiets om in de omgeving te kunnen schilderen. In 1896 werd hij uitgenodigd om in Engeland te komen werken voor de kunsthandel Burrington & Boss, wat hij drie maanden lang deed. Hier ontmoette hij in Newhaven zijn toekomstige vrouw Margareth Wellsted. In 1898 ontvangt hij de prijs van de Academie en werd hij door Jacob Maris voorgedragen als lid van ‘Pulchri Studio’.
In de eerste plaats was Mastenbroek een havenschilder, maar als fervent jager was hij ook schilder van jachttaferelen met jagers, honden, invallende eenden en fazanten. In 1912 verhuist hij van Rotterdam naar Scheveningen. Jarenlang reist hij per trein en tram naar zijn geliefde Rotterdam om daar wat rond te lopen en te werken.
Tot 1925 verkopen zijn werken goed, daarna minder en raakt Mastenbroek ook in een artistieke impasse. In 1931 krijgt hij van het ministerie van Waterstaat opdracht om de drooglegging van de Zuiderzee en de inpoldering van de Noordoostpolder vast te leggen.
Werken van Mastenbroek zijn nu te vinden in het Museum Boymans, Maritiem Museum, Haags Gemeentearchief, het Zuiderzeemuseum en andere musea. Op veilingen en bij kunsthandelaren is het werk van Van Mastenbroek tegenwoordig weer populair. Ook worden zijn werken regelmatig gekopieerd. De vloek voor elke goed kunstenaar. In 2005 maakt de Kunsthal in Rotterdam een monografie over hem. Zelf schreef hij aan het eind van zijn leven een biografie.
