Piet van der Hem (Wirdum 1885 - Den Haag 1962) 'behoorde' aan het begin van de 20e eeuw tot de groep 'modernen' met ondermeer Leo Gestel en Jan Sluijters. Na de Rijks-HBS van Leeuwarden stimuleert zijn tekenleraar hem naar de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam te gaan. Daarnaast volgt Van der Hem ook de tekenopleiding aan de Rijksakademie. Met een Koninklijke subsidie gaat hij een jaar op Montmartre in Parijs aan het werk. Zijn onderwerpen vond hij vooral in het mondaine uitgaansleven en het leven op straat en in de cabarets, danspaleizen en music-halls zoals Henri de Toulouse Lautrec, Kees van Dongen en Jan Sluijters dat eerder deden. Hij reist graag en veel naar ondermeer Rome, Madrid, Moskou en Volendam. Niet alleen de thematiek, ook de stijl van zijn werk uit deze periode herinnert direct aan de Franse kunst van het fin de siècle.
Portret Piet van der Hem door Willy Sluijter
Naast schilder was hij tot het uitbreken van de 2e Wereld Oorlog ook werkzaam als illustrator en politiek tekenaar voor 'De Nieuwe Amsterdammer', 'De Haagsche Post' en 'De Haagsche Courant' wat tegelijkertijd zijn anekdotische manier van schilderen heeft geïnspireerd of andersom. Zijn vermogen om snel te typen en te typen, maakte hem in dit genre zeer geliefd. Naar eigen zeggen had hij altijd een 'een vaste koers' gevolgd, waarbij de rode draad in zijn carrière het beelden van de mens was.
Weer terug in Amsterdam was hij veel in de volksbuurten te vinden en debuteerde hij in 1909 op de tentoonstelling van de kunstenaarsvereniging Sint-Lucas in het Stedelijk Museum. Daar hangt het vernieuwende werk van de Amsterdamse luministen Jan Sluijters, Leo Gestel en Piet Mondriaan met felle kleuren en in losse verftoetsen. Hierdoor geïnspireerd is zijn schilderstijl en kleurgebruik minder extreem dan zijn meer avant-gardistische tijdgenoten. Het was vooral de inhoud, de voor die tijdloze en gedurfde onderwerpkeuze, die Van der Hem deze plaats te midden van de vernieuwingsgezinden bezorgde, want wat zijn manier van schilderen en tekenen betreft, was in feite geen echte modernist. Daarvoor opvallende zijn vormen en kleuren altijd te veel aan de werkelijkheid gebonden. Niet geheel werkt toevallig ook samen met Willy Sluiter .
Hartjesdag - Collectie Singer Laren
Na de eerste Wereldoorlog verschuift zijn van het schilderen en tekenen van aandachthartige, elegante scènes naar krachtige portretten. Zijn stijl sluit niet aan bij de avantgarde van de kunst. Hij wordt meer en meer broodschilder. Dit doet hij in opdracht van welgestelde Amerikanen en Nederlanders, waaronder het Koningshuis. Hij maakt onder meer het staatsieportret van De Koninklijke familie uit 1925/1926 en de Huwelijksinzegening van prinses Juliana en prins Bernhard uit 1937. Daarnaast maakt hij jachttaferelen (zijn hobby), boekillustraties, affiches, reclameplaten en politieke spotprenten in opdracht om uit de geldzorgen te blijven .
Wij zijn altijd op zoek naar werken van Piet van der Hem. Mocht u een werk aan of via ons willen verkopen stuur ons dan een e-mail svp.