Gisteren waren we in het Petit Palais , gelegen aan een zijstraat van de Champs Elysees, in Parijs. Een geweldig paleis; een rotonde en dus rond van opzet, met aan de binnenzijde een prachtige tuin. Sinds het begin is het een museum met kunst van de gemeente Parijs. De permanente collectie is vrij toegankelijk en een bezoek meer dan waard.

Het Petit Palais werd op 11 december 1900 geopend als het "Palais des Beaux-Arts de la Ville de Paris" als onderdeel van de wereldtentoonstelling dat jaar in de stad van de liefde. De Wereldtentoonstellinge twee artistieke stromingen die halverwege de jaren 1870 en het begin van de jaren 1880 opdoken: het impressionisme en het symbolisme. Het ensemble van Franse kunst uit de late 19e en vroege 20e eeuw vormt een van de belangrijkste polen van de huidige collectie met ondermeer acht prachtige werken van Courbet, een werk van Jongkind, Monet, Cézanne, Sisley, Lhermitte, Bonnard, Vuillard, Gericault en van Renoir een portret van zijn kunsthandelaar Vollard. Vollard maakte de carrière van Cézanne en maakte de eerste persoonlijke tentoonstellingen van Van Gogh, Picasso en Matisse in zijn gallerij aan de Rue Laffitte. De geschiedenis van Vollards portretten is verweven met de revolutie die rond de eeuwwisseling in de hoofdstad veroorzaakt en niet alleen op kunstgebied.

De tweede pool wordt gevormd door de verzameling premoderne kunst die in 1902 is nagelaten door de broers Auguste en Eugène Dutuit, die hun ontwikkelaar naar andere beschavingen omgekeerd met een indrukwekkend aantal oude (Griekse en Romeinse) werken, kunstvoorwerpen uit de Middeleeuwen en Renaissance, Vlaamse en Nederlandse schilderijen uit de 17e eeuw, handschriften en boeken uit de 15e tot 17e eeuw en vele gravures, waaronder complete sets van Rembrandt, Dürer en Callot.

In de majestueuze hal met prachtige plafondbeschilderingen ook beelden van Maillol en Renoir die de oudheid opnieuw ontdekten de oudheid opnieuw, en beelden van Carriès, Claudel, Bourdelle en Cros, die de conventionele grenzen uitwisten en nieuwe materialen toepasten als gips.

De kelder bevat een grote verzameling premoderne kunst die in 1902 is nagelaten door de broers Auguste en Eugène Dutuit, die hun ontwikkelaar naar andere beschavingen reguleren met een indrukwekkend aantal oude (Griekse en Romeinse) werken, kunstvoorwerpen uit de Middeleeuwen en Renaissance, Vlaamse en Nederlandse schilderijen uit de 17e eeuw, handschriften en boeken uit de 15e tot 17e eeuw en vele gravures, waaronder complete sets van Rembrandt, Dürer en Callot.

De schilderijen, sculpturen en kunstvoorwerpen de smaak van een tijdsgewricht samen waarvan sommige zeker niet voldeden aan de normen van de academie en dus van de salon. Mede daarom is een bezoek aan dit museum een ​​aanrader en een inkijkje hoe snel kunst rond de vorige eeuwwisseling van smaak, onderwerp en techniek wisselde. Wij deden het andersom maar een bezoek aan Centre Pompidou (van Musee D'Orsay) na een introductiecursus alhier is een logisch volgend bezoek.