Alphons Freijmuth (Haarlem 1940) is een Nederlandse schilder, beeldhouwer, graficus en keramist. Hij volgde pas op zijn 23e een opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Twee jaar later had hij zijn eerste solotentoonstelling in de Amsterdamse Galerie 845.
Freijmuth is voornamelijk werkzaam als schilder, maar sinds het begin van de jaren tachtig begon hij ook sculpturen te maken. Freijmuth trok veel op met Reinier Lucassen. De twee schilders, beiden bewonderaars van het werk van René Magritte, beïnvloedden elkaar en maakten soms schilderijen met hetzelfde onderwerp of variaties op of van elkaars werk. Zijn werk wordt gerekend tot de Nieuwe figuratie, waarvan hij een der oprichters was, vlak na de tweede wereld oorlog. Gelijkgestemde kunstenaars als Reinier Lucassen en Pieter Holstein namen alledaagse onderwerpen als uitgangspunt om de werkelijkheid te vervormen en te vervreemden. Het was een nieuwe visie op de schilderkunst uit onvrede met de gevestigde opvattingen over figuratie en het Expressionisme. Vanuit het abstraheren van de vorm creëerden ze een geheel andere beeldtaal.
Hij heeft een wilde, abstract expressionistische stijl, met felle kleuren. De felle kleuren worden pasteus en vaak rechtstreeks uit de tube op het doek aangebracht. Toch bevat zijn werk ook elementen van De Stijl en het constructivisme (bijvoorbeeld Constructivisme met balk en tak uit 1986/87). Zijn onderwerpskeuze betreft figuurvoorstellingen, naaktfiguren, portretten en zelfportretten. Daarnaast neemt de vrouw een belangrijke plaats in zijn werk in.
Zijn werk bevindt zich in de museumcollectie van onder andere het Stedelijk, het Kunstmuseum, Museum de Fundatie in Zwolle en het Frans Hals Museum. Vanaf 1974 was hij docent aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) in Enschede.
