Jan Simon Knikker (Leiden 1911-1990 Den Haag) komt uit een schilders geslacht. Neef Aris en vader Jan Simon ging hem voor. Jan Knikker senior was een autodidact en maakte zich rond de eeuwwisseling aan de rand van de stad Den Haag met een weids uitzicht op het daarachter gelegen landschap. Zo konden Oude Jan en junior vanuit hun huis onbeperkte inspiraties opdoen om hun impressies van de vrije natuur op het linnen enorm te leggen. Junior daaropvolgende daarna zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag (1928-1932) en schilderde in figuratieve trant landschappen en stadsgezichten rondom Den Haag als een navolger van de Haagse School.

Het was voor de Knikkers in de beginjaren niet gemakkelijk om hun schilderijen aan de man te brengen. Handelaren bestelden wel regelmatig schilderijen die zij dan in consignatie afnamen en zo rond de tien gulden op een veiling werden verkocht. Er bleef voor Knikkers dan weinig over. Ook maakte Knikker, net als anderen, ongesigneerde werken voor Welther in Den Haag die afhankelijk van waar het schilderij naar toe verhoging werd, er een signatuur met een goed klinkende naam opzette zoals H. Endlich van W. Markenstein voor de Duitse markt en Henk Welther voor de Noord-Amerikaanse. Hij handtekening echt, in plaats van kunstenaar te willen zijn; Er is dus veel werk van hem te vinden op veilingen en in diverse huizen. Dat was ook al zo, want er is niet bekend dat hij geëxposeerd heeft.

De latere Jan Knikker junior was een levensgenieter met regelmatig een borrel en sigaar en altijd goed in het pak. Hij schilderde uitsluitend overdag en nooit bij kunstlicht. Tot in zijn laatste levensjaren had Jan Knikker junior nog voor jaren opdrachten zodat hij zich later over geld nooit zorgen maakte te maken. Zeker zijn stadsgezichten waren internationaal populair.