Bronzen beeld

Herkomst: Familie van de kunstenaar

Gesigneerd

38 * 65 * 5,5 cm op een marmeren voet

Biografie Margot Heldring

Margaretha (Margot) Hudig-Heldring (Englewood, New Jersey, 1919 – 2006, Laren) werd geboren in de Verenigde Staten als dochter van Johannes Carel Hendrik Heldring (1887-1962) en Elisabeth Maria Talma (1892-1985). In 1925 keerde het gezin terug naar Nederland. Margot tekende in haar jonge jaren veel en het was al op jonge leeftijd duidelijk dat ze voor een artistieke carrière zou kiezen. Ze volgde een opleiding aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar ze les kreeg van Jan Bronner. De lessen stopten in 1944 toen de kolenvoorraad opraakte en het onmogelijk werd om de gebouwen te verwarmen.

Als gevolg hiervan zocht ze haar geluk elders, vluchtte via Luik, Brussel en Biarritz naar Madrid, vanwaar ze een boot naar de Verenigde Staten nam. Ze kwam via New Orleans in New York aan, werkte in een laboratorium, ontmoette beeldhouwer Alexander Archipenko en ging naar de Art Students League.

Na de oorlog voltooide ze haar studie aan de academie en ontmoette ze Jan Engelchor. Uit haar eerste huwelijk met Jan kreeg ze een zoon en een dochter. Heldring kwam uit een welgestelde familie.

Hudig-Heldring werd vooral bekend door haar bronzen beelden van paarden. Ze exposeerde haar werk bij het AVL, in Bodegraven, bij Kasteel Groeneveldt en op het Concours Hippique in de RAI en in Aken, vaak om haar stukken te verkopen. Ook exposeerde ze samen met Corneille op Ameland. Haar werken werden verkocht door Yvonne Piller, eveneens een kunstenares. In 1971 trouwde ze voor de tweede keer, met AWF Hudig, die ze overleefde.

Vanaf 1996 werkte ze ook met steen, waaronder albast en Carrara marmer. In Overtoom, voor Amsta, staat haar beeld van een jonge jongen met een hond, Kleine Johannes , gebaseerd op het boek van Frederik van Eeden. In Bussum staat een bronzen reliëf van een fluitspeler op een school. In het Rosa Spierhuis staat een beeld van een steigerend paard, en voor het Stichtse Hof staat nog een ander steigerend paard. In Bloemendaal staat een beeld van een liggend veulen. Margot Hudig signeerde haar werk soms met "Margo", waarbij ze de "t" wegliet.