Arthur Jan Elisa Spronken (Beek 1930 -2018 Sitard) is een van Nederlands bekendste beeldhouwers. In zijn jeugd werd Spronken zowel beïnvloed door de paardenliefhebberij van zijn vader (sigarenfabrikant en fokker) en grootvader (paardenhandelaar), als door de beeldhouwer Paul Schmalbach. Hij werd klaargestoomd voor de handel, maar ging uiteindelijk naar de Kunstnijverheidsschool in Maastricht, en kreeg les van Charles Vos en Harry Koolen. Na deze studie volgde hij een stage aan de Academia di belle Arti di Brera van onder meer Marino Marini, een specialist op het gebied van paarden in de beeldhouwkunst. In Italië bestudeerde hij beelden in Florence van Michelangelo en Donatello en in de Vaticaanse Musea onder meer de Belvedere torso . Terug in Nederland vestigde Spronken zich in Beek, samen met de Finse kunstenares Varpu Tikanoja (1928-1983), die hij in Milaan had leren kennen. 

 Eenmaal weer in Nederland maakte Spronken in eerste instantie voornamelijk religieuze figuren uit hout, daarna ging hij rond 1961 over op brons.  Naast zijn abstracte meesterwerken was Spronken ook een autoriteit op het thema ‘amazone en haar paard’. Deze figuratieve beelden concentreren zich vaak rond de dynamiek van lichamen, danseressen en later paardentorso's. De expressieve beeldhouwer wisselde perioden van intens werk af met perioden van rust en reflectie. Hij ontwikkelde zijn eigen beeldtaal en werkte vaak jarenlang aan verschillende beelden tegelijk.

 In zijn werk is Spronken op zoek naar het wezen van mens en dier. Er is weinig rust in te vinden en de vervormingen die hij toepast. De bijna gefragmenteerde beelden zijn constant in beweging en hebben daardoor een bepaalde spanning die eigen is voor Spronken.

 Verspreid over het land zijn veel van zijn beelden in de openbare ruimte te vinden. In 1964 kreeg hij een individuele tentoonstelling in het Frans Hals Museum. In 1996 vond er in Scheveningen in het museum Beelden aan Zee een overzichtstentoonstelling plaats.

 Arthur Spronken en  Varpu Tikanoja kregen samen vier dochters, onder wie de kunstenaressen Siiri Spronken, Arja Spronken, Kore Spronken en een zoon Caius Spronken. Later, na het overlijden van Varpu leefde hij samen met beeldhouwster Francesca Zijlstra. Op zijn eigen landgoed in het gehucht Kelmond in de Gemeente Beek heeft hij nog veel monumentale beelden gemaakt.